Odpowiedź na powyższe pytanie uzależniona jest od tego, czy mamy do czynienia z ubezpieczeniem obowiązkowym czy dobrowolnym. W pierwszym przypadku, terminy w jakich zakłady ubezpieczeń powinny zlikwidować szkodę określone zostały w art. 14 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U.2013.392.t.j.). I tak, zgodnie z ust. 1 art. 14 wskazanej ustawy, zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego (lub uprawnionego) zawiadomienia o szkodzie. W wyjątkowych okolicznościach okres 30 dni może zostać jednak przedłużony do 90 dni. Dzieje się tak wówczas, gdyby wyjaśnienie w podstawowym terminie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela albo wysokości świadczenia okazało się niemożliwe. W takiej sytuacji, świadczenie powinno być spełnione w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe, nie później jednak niż w terminie 90 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie, chyba że ustalenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania zależy od toczącego się postępowania karnego lub cywilnego.

W przypadku, kiedy szkoda likwidowana jest w ramach ubezpieczenia dobrowolnego, ubezpieczyciela również obowiązuje termin 30 dniowy. Zgodnie bowiem z art. 817 k.c. ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Co istotne, umowa ubezpieczenia lub ogólne warunki ubezpieczenia mogą zawierać wyłącznie postanowienia korzystniejsze dla ubezpieczonego. Oznacza to, że zakłady ubezpieczeń nie mogą wydłużać 30 – dniowego terminu na likwidację szkody. Podobnie jak przy ubezpieczeniowych obowiązkowych – kwota bezsporna powinna być wypłacona w ciągu 30 dni.

Po upływie terminu wypłaty odszkodowania, poszkodowany (czy uprawniony) może domagać się jego wypłaty wraz z odsetkami ustawowymi za czas opóźnienia. Świadczenie ubezpieczyciela jest bowiem świadczeniem pieniężnym, którego spełnienie nastąpić ma w określonym terminie. Zgodnie zaś z art. 481 § 1 k.c. dłużnik, który nie opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, zobowiązany jest do zapłaty odsetek, chociażby wierzyciel nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Uchybienie przez ubezpieczyciela terminom określonym w art. 817 § 1 i 2 k.c., czy w art. 14 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, będzie więc opóźnieniem w rozumieniu wskazanego przepisu.

W określonych przypadkach, poszkodowanemu czy innej uprawnionej osobie przysługiwać będzie nie tylko roszczenie o odsetki, ale także, zgodnie z art. 481 § 3 k.c., roszczenie o naprawienie szkody wynikłej ze zwłoki zakładu ubezpieczeń. Oznacza to, że ubezpieczyciel, który dopuszcza się zwłoki w spełnieniu odszkodowania z tytułu ubezpieczenia samochodu, odpowiada za szkodę w postaci poniesionych przez ubezpieczonego kosztów najmu samochodu zastępczego (tak SN w wyroku z 2 lipca 2004 r., II CK 412/03, LEX nr 121694).

  

Autor artykułu:

adwokat Aneta Niedziałek - Łaski

Poprzedni artykuł Następny artykuł